Leuke Dingen

Er zijn enorm veel dingen die ik leuk vind. Boeken, muziek, films, mensen, conversaties, bloemen, honden, katten, roomijs, biefstukken – geniaal dat al deze dingen bestaan. Maar, zoals met veel leuke dingen: het hebben van de zaak, is het eind van het vermaak. Oscar Wilde zei hierover: ‘Er zijn twee grote rampen in het leven, het eerste is iets willen en het tweede is het vervolgens krijgen’.

Zo vind ik bijvoorbeeld The Catcher In The Rye van JD Salinger een heel erg leuk boek, maar om het elke dag te lezen en herlezen, dat gaat wat ver. Biefstukken bij Loetje is zo ongeveer het mooiste, leukste, lekkerste wat God op deze aarde te bieden heeft, maar drie keer per dag zo’n superkoe naar binnen smikkelen lijkt me dan weer geen pretje.

Maar, we hadden het over leuke dingen. Het gekke aan leuke dingen is, om een of andere reden bepalen we de leukheid mede door andere mensen en hun reacties. Ik zet een cd van Nirvana op en ik kan daar intens van genieten, maar als er een vriend van mij in de kamer zit die niet zo gediend is van gitaargeschreeuw, dan beleef ik het toch anders. (Vaak zoek ik dan andere vrienden, maar dat terzijde.)

Andersom kan het ook een band scheppen. Je ontmoet iemand op een feestje en je komt te spreken over de wederzijdse liefde voor peterselie; toch een grote naam in kruidenland, en je denkt dat je een vriend voor het leven gevonden hebt. Leuke dingen.

Wat ook wel eens voorkomt is dat je relatief als eerste ergens achter komt. Een nieuw bandje, een nieuwe film, en samen met een select groepje connaisseurs is het heerlijk om wederzijds te masturberen over hoe leuk het allemaal wel niet is; en vooral zo lekker dat alle andere mensen er niets van af weten. Na verloop van tijd begint zoiets dan door te sijpelen bij de rest van de bevolking en je kan niet meer op een feestje staan of iemand begint over hoe goed Slumdog Millionaire is, dat je die film móet zien en dat terwijl jij de film al wéken geleden gezien hebt. Godverdomme. Leuke dingen zijn verraders. Ik vond jou toch het eerst leuk?

Leuke dingen kunnen ook hun tol gaan eisen. Stel je voor, je bent een klassieke muziek freak. (tricky, ik weet het). Al je vrienden luisteren de hele dag Bach. Je vriendin, je ouders, de hele mikmak; het is Mozart en Bizet wat de klok slaat. Prima, natuurlijk. Maar dan. Per ongeluk vind je een nummer van een populaire, ondermaatse artiest leuk. (Madonna, Guus Meeuwis, André Hazes – kies een proleet). Je stapt ’s ochtends de douche uit, dat liedje schalt uit je versterker, je danst je kamer rond in je badjas, je hoort je telefoon over gaan, je denkt er niet bij na en je neemt op met ‘En Zij Gelóóóóft in Míííjjj’.

De volgende twaalf jaar kan je geen concertgebouw meer binnenlopen of een vriend stoot je aan en zegt: ‘Natuurlijk mooi, al die violen, maar er zit geen snik in, hè?’

Tsja, leuke dingen. Pijnlijk soms.