De wekker gaat en met moeite en pijn rijs ik op uit mijn bed en strompel ik naar mijn computer. Ik klik op mijn bookmark van Facebook en ik verander mijn status van 'ik ga naar bed' naar 'veel te weinig geslapen, maar toch opgestaan'. Tevreden met de bevestiging van mijn bestaan loop ik naar de keuken, zet ik de koffie aan en terwijl deze vredig pruttelt stap ik onder de douche. Ik was mezelf, droog me af en loop mijn kamer weer in, kop koffie in de ene hand, de andere hand druk bezig een vinger in mijn oor te porren om het water te verwijderen.
De kop koffie parkeer ik naast mijn toetsenbord en ik surf weg van Facebook en ga naar mijn Myspace en verander mijn stemming naar "fris vanuit de douche'. Tijd om aan te kleden. In de tijdspanne van twee vlerkjes van een geitenstaart ben ik gekleed en klaar om naar mijn werk te gaan. Voordat ik op de fiets stap log ik nog even in op mijn Hyves en post ik op mijn blog: "Zo, weer een werkdag voor de boeg."
De wind vliert door mijn half-natte haren, een aangename druk op mijn knieën als ik de trappers naar beneden duw. Fluks ontwijk ik auto's links en rechts, maar uit een dode hoek springt plots een dikke dame op een scootmobiel voor mijn wiel. Met de reflexen van een spinnenman weet ik nog net het voertuig te ontwijken. Ik kijk de dame in kwestie beschuldigend aan over mijn rechterschouder en in één beweging, draai ik mijn hoofd naar voren en pluk ik mijn iPhone uit mijn linkerbinnenzak. Met een half oog op het verkeer, duim ik een weg door de applicaties, mijn mond half open, mijn tong nog nét zichtbaar tussen mijn lippen en ik update mijn Twitter met: 'Zó! Net bijna een scootmobiel geraakt met mijn fiets, geen zorgen - ik leef nog hoor!'
Een dik kwartier later parkeer ik mijn fiets in de fietsenstalling en loop ik mijn werk binnen. Ik hang mijn jas op de kapstop en zet mijn PC aan. Nadat alle werk-gerelateerde programma's opgestart zijn klik ik op de explorer. Ik surf hier weer naar Facebook en verander mijn status naar: 'Weer een werkdag voor de boeg, ik ben benieuwd wat het wordt vandaag...'. Daarna ga ik door naar mijn Hyves en krabbel ik op de pagina van Jeroen: 'Goeiemorgen! Hoe gaat ie bij jou?'
Ik wil graag op de hoogte zijn van de dingen die er gebeuren in de wereld, dus daarna is www.nu.nl aan de beurt. Ik bekijk het weerbericht en daar staat een zeer zonnige, mooie dag voorspeld. Toen ik naar mijn werk fietste, was de lucht nog helemaal grijs en grauw. Het is toch wat, na honderd jaar KNMI klopt er nog niets van het weerbericht. Ik log maar weer in op mijn Myspace en ik plaats een blogpost over weersverwachtingen. Zo, dat is ook weer gezegd.
Ik ga weer terug naar nu.nl en ik klik op de link 'opmerkelijk'. Daar staat een artikel over een Giraf in een Italiaanse dierentuin die het blijkbaar heerlijk vindt om na zijn eten een Mars-reep te eten. Het is toch wat! Ik pak mijn iPhone er weer bij en ik schrijf op Twitter: 'Nou, ik lust ook wel Mars-repen hoor! LOLOL' met de link naar het nu.nl artikel erbij. Tevreden leun ik achterover, een klein, schalks glimlachje op mijn gezicht en dan pas merk ik dat er een commotie is onstaan bij de receptie:
Twee mannen, lang en gespierd, gekleed in zwarte pakken en beide een snelle zonnebril op het hoofd zijn druk in gesprek met de receptioniste. Één van de mannen laat iets van identificatie zien en slaat tegelijkertijd zijn colbert een beetje naar achteren en laat het licht vallen op een zwart geweer nonchalant tussen zijn broekriem en zijn lichaam gestoken. Ik sta zo versteld van deze surrealistische scène dat ik helemaal vergeet dit ergens op het internet te plaatsen.
De receptioniste wijst naar mij en de mannen komen mijn kant op met een zelfverzekerde tred. De man die voorop loopt haalt zijn zonnebril van zijn hoofd af en vraagt aan mij:
"Pardon, bent u meneer Jansen?" Ik word erg zenuwachtig, maar ik durf natuurlijk niet te liegen tegen deze mannen.
"Ehh, ja, dat klopt."
"Mooi, ik ben meneer Van der Bilt, dit is meneer Smit, wij zijn van het Internet."
"Ehhhh.....oh......wat kan ik voor u doen?"
"Nou, meneer Jansen, wij volgen u al een tijdje. Het zit namelijk zo, we hebben nogal wat klachten gekregen en het blijkt dat u niet helemaal volgens de regels speelt."
"Regels? Hoe bedoelt u?"
"U maakt vaak gebruikt van het internet, klopt dat?"
"Ik schrijf graag dingen, ja, dat is waar."
"Nou, de dingen die u schrijft...daar wilden we het graag even met u over hebben."
"Hoezo?"
"U bent een vrij saaie man, meneer Jansen. En elke wissewasje, elk minitieus detail van uw saaie, vervelende leventje zet u op het Internet - dat kost bandbreedte, dat kost ruimte op servers, wij zijn hier om u op het hart te drukken dat dat moet stoppen."
"Stoppen? Hoezo? Het internet is toch vrij voor iedereen?"
"Dat is een misvatting, meneer Jansen, en wij zijn hier om het recht te zetten. Ik wil u op het hart drukken, dat als er niets gebeurt aan uw gedrag, dat de volgende keer meneer Smit hier het woord zal moeten doen en dat het dan een vrij kort, bondig en eenzijdig gesprek zal worden, snapt u?"
Hierop liet meneer Smit zijn pistool gedecideerd zien, zijn ogen nog steeds verholen achter zijn zonnebril en de rest van zijn gezicht ontbrak nog steeds elke uitdrukking. Ik stamelde dat ik het begreep en dat ik het nooit meer zou doen. Meneer van der Bilt klaarde hier van op, gaf mij een bemoedigend klopje op mijn schouder en verliet vervolgens met meneer Smit de werkvloer. Mijn eerste reactie was: dit moet ik met iemand delen en mijn hand schoot richting mijn iPhone, maar het beeld van Meneer Smit en zijn pistool drong zich aan en ik liet de iPhone voor wat hij was.
Na drie keer goed ademhalen ben ik in shock maar aan mijn werk begonnen. Ik had nu toch niets beters meer te doen.
Wednesday, August 26, 2009
Monday, August 24, 2009
Burgerlijk
"Ja, hééérlijk, zó'n leuk huisje gevonden. Éééénig. Ik vind het zo lekker om mijn eigen huisje te hebben. Wordt natuurlijk ook wel tijd, ik bedoel, ik ben al zesentwintig. Dan wil je toch op een gegeven moment een plekje voor jezelf hebben. Maar, ik wou het ook zelf. Ik vond het wel best zo, eerst mijn studie lekker afmaken, ja - commerciële economie, tsja, je wil toch een baan hebben, en dan is het wel lekker om nog thuis te wonen. Je hebt dan al die vaste lasten niet, hè? Plus, als je een huisje huurt, dan gooi je toch geld weg, gewoon iedere maand geld weg - nou, mij niet gezien hoor.
"En ik ben natuurlijk vorig jaar wezen backpacken, zo leuk. Lekker in een strandtent gewerkt aan de kust in Australië, die mensen daar zijn zó aardig. Kwam daar twee andere Nederlandse meisjes tegen, súpergezellig, samen lekker wat gaan drinken, zó leuk. Één ervan, Melanie, studeerde óók commerciële economie, nououou, hoe verzín je het? Maar dan wel in Utrecht, hoor. Via haar heb ik uiteindelijk ook mijn huisje gevonden. Jaahaa, een collegaatje van haar heeft een vriend, en die is makelaar - ook zo'n leuk beroep, heb ik ook wel eens aan gedacht - de makelaardij in te gaan, maar ja, ik was al begonnen met commerciële economie, en je moet afmaken waar je aan begint hè? En nou, Erik - zo heet die jongen, die heeft wat ervoor gezorgd dat ik met Jeroen een leuk huisje gevonden heb, god, ik heb er zó súperveel zin in.
"Ik kan niet wachten, lekker naar Ikea, spulletjes kopen, ik heb al zoveel ideeën, gordijnen, en zo'n leuke bank, ja, ge-wel-dig. Maar ja, kost wat hoor, maar, gelukkig hebben Jeroen en ik goed gespaard de afgelopen jaren. Tsja, we wilden nog naar Turkije gaan deze zomer - lekker in de zon liggen, niets doen, ik had al zo'n gewéldig boek van Saskia Noort al tijden liggen, maar ja, toen kwam dat huisje en dat kónden we gewoon niet laten liggen.
"Tis wel spannend hoor, moeten we ook een hypotheek nemen, daar komt veel bij kijken, joh! Zoveel dingen vragen ze, ja, weet je, ik weet het ook niet, ik wil gewoon zo laag mogelijke lasten, kijk, je moet natuurlijk ook een beetje kunnen leven. God, maar ik ben zo blij.
"We hebben het afgelopen zaterdag nog gevierd, wij onze ouders gebeld, lekker uit eten gegaan. Ja, naar die ene Chinees, lekker wokken, dat is toch de uitkomst, je mag lekker pakken wat je wil, van die grote gamba's en alles, zit je niet zo opgedirkt, en toen we het nieuws vertelden, nouuu, m'n moeder hád het niet meer, ze moest bijna huilen. "
"En ik ben natuurlijk vorig jaar wezen backpacken, zo leuk. Lekker in een strandtent gewerkt aan de kust in Australië, die mensen daar zijn zó aardig. Kwam daar twee andere Nederlandse meisjes tegen, súpergezellig, samen lekker wat gaan drinken, zó leuk. Één ervan, Melanie, studeerde óók commerciële economie, nououou, hoe verzín je het? Maar dan wel in Utrecht, hoor. Via haar heb ik uiteindelijk ook mijn huisje gevonden. Jaahaa, een collegaatje van haar heeft een vriend, en die is makelaar - ook zo'n leuk beroep, heb ik ook wel eens aan gedacht - de makelaardij in te gaan, maar ja, ik was al begonnen met commerciële economie, en je moet afmaken waar je aan begint hè? En nou, Erik - zo heet die jongen, die heeft wat ervoor gezorgd dat ik met Jeroen een leuk huisje gevonden heb, god, ik heb er zó súperveel zin in.
"Ik kan niet wachten, lekker naar Ikea, spulletjes kopen, ik heb al zoveel ideeën, gordijnen, en zo'n leuke bank, ja, ge-wel-dig. Maar ja, kost wat hoor, maar, gelukkig hebben Jeroen en ik goed gespaard de afgelopen jaren. Tsja, we wilden nog naar Turkije gaan deze zomer - lekker in de zon liggen, niets doen, ik had al zo'n gewéldig boek van Saskia Noort al tijden liggen, maar ja, toen kwam dat huisje en dat kónden we gewoon niet laten liggen.
"Tis wel spannend hoor, moeten we ook een hypotheek nemen, daar komt veel bij kijken, joh! Zoveel dingen vragen ze, ja, weet je, ik weet het ook niet, ik wil gewoon zo laag mogelijke lasten, kijk, je moet natuurlijk ook een beetje kunnen leven. God, maar ik ben zo blij.
"We hebben het afgelopen zaterdag nog gevierd, wij onze ouders gebeld, lekker uit eten gegaan. Ja, naar die ene Chinees, lekker wokken, dat is toch de uitkomst, je mag lekker pakken wat je wil, van die grote gamba's en alles, zit je niet zo opgedirkt, en toen we het nieuws vertelden, nouuu, m'n moeder hád het niet meer, ze moest bijna huilen. "
Friday, August 21, 2009
Komt Een Actrice Bij De Vergissing Van Haar Leven
Lieve Carice,
Ik moet iets bekennen. Zoals zovelen met mij waarschijnlijk, brand ik al jaren een klein kaarsje in mijn hart voor jou. Sinds Suzy Q zie ik je niet alleen als een van de meest betoverende actrices die ons kikkerlandje ooit heeft voortgebracht, maar ook als de vaandeldrager van de filmische glamour en chic. Mooie projecten als Minoes, Zwarte Zwanen en Alles is Liefde deden mij alleen maar smachten naar meer en hebben ervoor gezorgd dat de kloof tussen de concurrentie (Halina, Nadja, Rifka en Kim, ik heb het tegen jullie) alsmaar groter en groter is geworden.
Later kwam ook de doorbraak met Zwartboek en Valkyrie, de wereld begon zich langzaam aan je voeten te plaatsen. En zoals een lens over jouw jukbeenderen of kaaklijn beweegt, hoe jouw blauwe ogen betekenis kunnen geven aan wat voor navrante regels tekst, doet iedereen smelten.
Maar ondanks alle lof en bewondering en kalverliefde van mij, wil ik het toch ook even hebben over een recente carrièrestap. Zo ben je momenteel bezig met de verfilming van het boek Komt Een Vrouw Bij De Dokter van Kluun en ik heb hier zeer mijn twijfels bij.
Zo is dat boek het meest platte, lelijke, proletarische, lukraak verzamelde hoeveelheid letters die er ooit door een populistische klootzak bij elkaar geraapt zijn. Naast het verzamelde werk van professionele kuttenkop Heleen van Royen is dat vod de grootste belediging voor de collectieve intelligentie en morele integriteit van de Nederlandse lezer. Dat boek bestaat uit de volgende elementen slash literaire technieken: een flinterdun kutplot, bewandeld door de sufste, minst tot de verbeelding sprekende klootzakken. Oh, en voetbaluitslagen, die staan er ook in - geniaal stukje vernieuwing, overigens.
Tevens, het karakter dat de eer heeft door jou vertolkt te worden is de meest grove belediging voor elke vrouw die ooit een originele gedachte heeft gehad. Nu was ik al niet optimistisch over de gemiddelde emancipatiegraad die hier in Nederland heerst, maar het feit dat zo ongeveer elke vrouw met ogen dat vod gelezen heeft zonder in het ziekenhuis opgenomen te worden wegens levensbedreigende kotsneigingen spreekt boekdelen voor de staat van het land. Hier wil je toch niet aan bijdragen?
Als klap op de vuurpijl wordt de film geregisseerd door Reinout Oerlemans. Deze man is schier verantwoordelijk voor lelijkheid in de wereld. Nimmer is hij kunnen betrappen op iets wat had kunnen bijdragen aan wat voor cultuur dan ook. Hij organiseert het vermaak voor de schapen, opdat zij rustig weer kunnen grazen, dus wat dat betreft past hij dan weer wel bij dhr. Kluun.
Ben je misschien bekend met de uitdrukking: 'De mooiste bloemetjes groeien aan de rand van de afgrond?', Carice?
Ik stel mij zo voor, dat om de hoek bij Mordor er een Grand Canyon-achtige situatie zich voordoet. Langs een onvoorstelbaar steile rotswand glooit een onherbergzaam paadje. Het weer is apocalyptisch en de donderwolken zijn niet van de lucht. Op één maagdelijk plekje groeit een perfecte orchidee in een miraculeus windstilte gebied. Langzaam lopen twee afstotelijke trollen het pad op, onder het luid gekraak van brekende, door de zon gebleekte botten, onder de lompe, onherroeppelijke trollenpoten. Deze botten zijn van Couperus, Bordewijk, Biesheuvel, van Ischa Meijer, Peter van Ingen, Theo van Gogh. De van bloed druipende, vette vingers van de trollen grissen de orchidee met wortel en al uit de grond en brengen haar naar een kale, stinkende fabriekshal, waar onder het toeziend, brandend oog van Sauron er duizenden plastieken kopieën gemaakt worden, om door alle andere trollen van het land in een vaas zonder water geplaatst te worden.
Dus, lieve Carice, ik sméék je, ren weg! Ik snap, óók jij moet de huur betalen, maar dit kan anders! Vlucht uit die film! Bel Alex van Warmerdam en vind een rustig plekje in de zon, met af en toe een bui, en groei uit tot de Meryl Streep van de lage landen, in plaats van een Elizabeth Taylor van Hilversum, plastic en geleefd.
Ik verblijf, jouw bewonderaar,
Binnen De Ring.
Ik moet iets bekennen. Zoals zovelen met mij waarschijnlijk, brand ik al jaren een klein kaarsje in mijn hart voor jou. Sinds Suzy Q zie ik je niet alleen als een van de meest betoverende actrices die ons kikkerlandje ooit heeft voortgebracht, maar ook als de vaandeldrager van de filmische glamour en chic. Mooie projecten als Minoes, Zwarte Zwanen en Alles is Liefde deden mij alleen maar smachten naar meer en hebben ervoor gezorgd dat de kloof tussen de concurrentie (Halina, Nadja, Rifka en Kim, ik heb het tegen jullie) alsmaar groter en groter is geworden.
Later kwam ook de doorbraak met Zwartboek en Valkyrie, de wereld begon zich langzaam aan je voeten te plaatsen. En zoals een lens over jouw jukbeenderen of kaaklijn beweegt, hoe jouw blauwe ogen betekenis kunnen geven aan wat voor navrante regels tekst, doet iedereen smelten.
Maar ondanks alle lof en bewondering en kalverliefde van mij, wil ik het toch ook even hebben over een recente carrièrestap. Zo ben je momenteel bezig met de verfilming van het boek Komt Een Vrouw Bij De Dokter van Kluun en ik heb hier zeer mijn twijfels bij.
Zo is dat boek het meest platte, lelijke, proletarische, lukraak verzamelde hoeveelheid letters die er ooit door een populistische klootzak bij elkaar geraapt zijn. Naast het verzamelde werk van professionele kuttenkop Heleen van Royen is dat vod de grootste belediging voor de collectieve intelligentie en morele integriteit van de Nederlandse lezer. Dat boek bestaat uit de volgende elementen slash literaire technieken: een flinterdun kutplot, bewandeld door de sufste, minst tot de verbeelding sprekende klootzakken. Oh, en voetbaluitslagen, die staan er ook in - geniaal stukje vernieuwing, overigens.
Tevens, het karakter dat de eer heeft door jou vertolkt te worden is de meest grove belediging voor elke vrouw die ooit een originele gedachte heeft gehad. Nu was ik al niet optimistisch over de gemiddelde emancipatiegraad die hier in Nederland heerst, maar het feit dat zo ongeveer elke vrouw met ogen dat vod gelezen heeft zonder in het ziekenhuis opgenomen te worden wegens levensbedreigende kotsneigingen spreekt boekdelen voor de staat van het land. Hier wil je toch niet aan bijdragen?
Als klap op de vuurpijl wordt de film geregisseerd door Reinout Oerlemans. Deze man is schier verantwoordelijk voor lelijkheid in de wereld. Nimmer is hij kunnen betrappen op iets wat had kunnen bijdragen aan wat voor cultuur dan ook. Hij organiseert het vermaak voor de schapen, opdat zij rustig weer kunnen grazen, dus wat dat betreft past hij dan weer wel bij dhr. Kluun.
Ben je misschien bekend met de uitdrukking: 'De mooiste bloemetjes groeien aan de rand van de afgrond?', Carice?
Ik stel mij zo voor, dat om de hoek bij Mordor er een Grand Canyon-achtige situatie zich voordoet. Langs een onvoorstelbaar steile rotswand glooit een onherbergzaam paadje. Het weer is apocalyptisch en de donderwolken zijn niet van de lucht. Op één maagdelijk plekje groeit een perfecte orchidee in een miraculeus windstilte gebied. Langzaam lopen twee afstotelijke trollen het pad op, onder het luid gekraak van brekende, door de zon gebleekte botten, onder de lompe, onherroeppelijke trollenpoten. Deze botten zijn van Couperus, Bordewijk, Biesheuvel, van Ischa Meijer, Peter van Ingen, Theo van Gogh. De van bloed druipende, vette vingers van de trollen grissen de orchidee met wortel en al uit de grond en brengen haar naar een kale, stinkende fabriekshal, waar onder het toeziend, brandend oog van Sauron er duizenden plastieken kopieën gemaakt worden, om door alle andere trollen van het land in een vaas zonder water geplaatst te worden.
Dus, lieve Carice, ik sméék je, ren weg! Ik snap, óók jij moet de huur betalen, maar dit kan anders! Vlucht uit die film! Bel Alex van Warmerdam en vind een rustig plekje in de zon, met af en toe een bui, en groei uit tot de Meryl Streep van de lage landen, in plaats van een Elizabeth Taylor van Hilversum, plastic en geleefd.
Ik verblijf, jouw bewonderaar,
Binnen De Ring.
Thursday, August 20, 2009
Zeiken binnen de ring, of waar dan ook
Mannen laten graag de toiletdeur open als zij aan het plassen zijn. Blijkbaar is dit tot grote ergernis en consternatie van de vrouwelijke bevolking. Nu ben ik niet de kwaadste dus ik zal een boekje open doen inzake deze onbegrijpelijke kloof tussen de seksen. Dames, u kunt me later bedanken.
Ten eerste. Er is geen groter gevoel van vrijheid te bedenken voor een man dan wanneer hij zijn porceleinen territorium aan het afbakenen is, er een koel briesje een half geopende deur in sluipt en zachtjes langs de onderkant van zijn scrotum de rest van de badkamer/wc in vloeit. Wij wanen ons dan op de steppe, nog geen vijf meter van een levensgevaarlijke leeuw vandaan en volledig in de veronderstelling dat ons welvend toefje schaamhaar de manen van de koning der dieren degradeerd tot een wapperende, witte vlag van overgave. (zie ook: plassen in berm, buitenlucht of bosrand)
Ten tweede. In geval van nood scheelt het kostbare seconden om de ruimte te verlaten. Een brandalarm kan afgaan, een baby kan in nood zijn, de vrouw des huizes kan door de postbode oneerbaar voorgesteld worden, moeder of vader kan uitglijden in de woonkamer en het uitkermen van de pijn, een duivelse dievegge kan het met een dvd-box van de Sopranos onder de arm het op een lopen zetten. In dergelijke gevallen is het van levensgroot belang dat wij ons wendbaar en mannelijk kunnen inzetten om bij te dragen aan het blussen van het vuur of het achtervolgen van de dievegge. U kunt natuurlijk twijfels hebben bij de logica van het opeens wegrennen tijdens een urinerend moment, omdat de kans groot is dat terwijl wij in zo'n hypothetisch geval tot actie overgaan, we de hele gang onderzeiken, maar ik zeg: je kan geen omelet maken zonder een paar eieren te breken.
Ten derde. Het noodgeval hoeft zich niet per se buiten het toilet af te spelen, het kan ook opportuun zijn om met grote snelheid het toilet te verlaten. In het geval van bijvoorbeeld: Ninja's. Stel je voor, nietsvermoedend sta je de achtste kop koffie uit je lichaam te bannen, vol overpeinzing van alle precaire overheids-geheimen die je laatst gevonden hebt op een USB-stick toen je je hond aan het uitlaten was en de AIVD heeft besloten om er geen gras over te laten groeien en heeft ninja's ingezet om de kans op diskrediet en schande te beperken. Springt zo'n klootzak opeens door een badkamer-raampje met een samoeraizwaard en zwarte pyjama. Lijkt me handig als de deur dan op een goeie kier staat, zodat je jezelf tijdig in veiligheid kan brengen. Naast ninja's is er uiteraard een grote kans dat op een slechte dag een verdwaalde cobra zich door het doucheputje wurmt op zoek naar een makkelijke lunch. (of een romantisch onderonsje, dat ligt een beetje aan de welbeschapenheid van de plasser). Ook hier is het van groot belang om de aftocht zo makkelijk mogelijk te maken. Cobra's staan nou eenmaal niet bekend om hun vriendelijkheid, engelengeduld en empathie.
Ten vierde. Het interessert ons geen fuck. Zo'n plasbeurtje duurt hoogstens anderhalve minuut, het kost energie om die deurklink naar beneden te doen en het slot rond te draaien en het ergste dat kan gebeuren is dat iemand onze achterkant ziet. Luiheid en efficiëntie komen hier samen in een schier perfecte symbiose.
Dus, mochten er nog overige vragen hieromtrent bestaan, ik stel mij graag beschikbaar als ervarings-deskundige.
Ten eerste. Er is geen groter gevoel van vrijheid te bedenken voor een man dan wanneer hij zijn porceleinen territorium aan het afbakenen is, er een koel briesje een half geopende deur in sluipt en zachtjes langs de onderkant van zijn scrotum de rest van de badkamer/wc in vloeit. Wij wanen ons dan op de steppe, nog geen vijf meter van een levensgevaarlijke leeuw vandaan en volledig in de veronderstelling dat ons welvend toefje schaamhaar de manen van de koning der dieren degradeerd tot een wapperende, witte vlag van overgave. (zie ook: plassen in berm, buitenlucht of bosrand)
Ten tweede. In geval van nood scheelt het kostbare seconden om de ruimte te verlaten. Een brandalarm kan afgaan, een baby kan in nood zijn, de vrouw des huizes kan door de postbode oneerbaar voorgesteld worden, moeder of vader kan uitglijden in de woonkamer en het uitkermen van de pijn, een duivelse dievegge kan het met een dvd-box van de Sopranos onder de arm het op een lopen zetten. In dergelijke gevallen is het van levensgroot belang dat wij ons wendbaar en mannelijk kunnen inzetten om bij te dragen aan het blussen van het vuur of het achtervolgen van de dievegge. U kunt natuurlijk twijfels hebben bij de logica van het opeens wegrennen tijdens een urinerend moment, omdat de kans groot is dat terwijl wij in zo'n hypothetisch geval tot actie overgaan, we de hele gang onderzeiken, maar ik zeg: je kan geen omelet maken zonder een paar eieren te breken.
Ten derde. Het noodgeval hoeft zich niet per se buiten het toilet af te spelen, het kan ook opportuun zijn om met grote snelheid het toilet te verlaten. In het geval van bijvoorbeeld: Ninja's. Stel je voor, nietsvermoedend sta je de achtste kop koffie uit je lichaam te bannen, vol overpeinzing van alle precaire overheids-geheimen die je laatst gevonden hebt op een USB-stick toen je je hond aan het uitlaten was en de AIVD heeft besloten om er geen gras over te laten groeien en heeft ninja's ingezet om de kans op diskrediet en schande te beperken. Springt zo'n klootzak opeens door een badkamer-raampje met een samoeraizwaard en zwarte pyjama. Lijkt me handig als de deur dan op een goeie kier staat, zodat je jezelf tijdig in veiligheid kan brengen. Naast ninja's is er uiteraard een grote kans dat op een slechte dag een verdwaalde cobra zich door het doucheputje wurmt op zoek naar een makkelijke lunch. (of een romantisch onderonsje, dat ligt een beetje aan de welbeschapenheid van de plasser). Ook hier is het van groot belang om de aftocht zo makkelijk mogelijk te maken. Cobra's staan nou eenmaal niet bekend om hun vriendelijkheid, engelengeduld en empathie.
Ten vierde. Het interessert ons geen fuck. Zo'n plasbeurtje duurt hoogstens anderhalve minuut, het kost energie om die deurklink naar beneden te doen en het slot rond te draaien en het ergste dat kan gebeuren is dat iemand onze achterkant ziet. Luiheid en efficiëntie komen hier samen in een schier perfecte symbiose.
Dus, mochten er nog overige vragen hieromtrent bestaan, ik stel mij graag beschikbaar als ervarings-deskundige.
Wednesday, August 19, 2009
Strand of: haar invalide broertje
Van het weekend ben ik door omstandigheden buiten mijzelf terecht gekomen op Blijburg. Ik zal niet te diep ingaan op deze omstandigheden, maar, ga ervan uit dat ik een nieuwschgierig mensch ben en dat ik toe was aan een fietstochtje.
Voor buitenstaanders zal ik even schetsen wat Blijburg inhoud: Blijburg is een foeilijke yuppenwijk ergens verstopt in Amsterdam-Noord (buiten de ring, dus dan weet je het wel), en aanpalend aan deze wijk hebben een aantal graafmachines (of asielzoekers, of zombies, of weetikveelwie) tweehonderd meter kunstmatig "strand" gecreërd ter aangename verpozing van de Amsterdamsche Homo Vervelingus. Ikzelf was niet uit verveling daar terecht gekomen, maar ik voelde de onbedwingbare behoefte om bezweet te raken van een fietstochtje en vervolgens verkoeld te worden door enkele blikken Heineken bier en wat water om mijn lichaam.
Ik kwam daar aan met mijn jolige metgezellen en algauw sloeg onze ranke hoop om in zielenroerende waanzin. Wat was er namelijk aan de hand? Dit:
Blijburg presenteert op 15 & 16 augustus met trots de vijfde editie van het Droomfestival. Het leukste strandfestival dat Amsterdam rijk is vol van simpel geluk, prachtige decors, vrije geesten, heel veel goede muziek en dingen om te doen voor grote en kleine vrienden. Wij bouwen een weekend lang aan een grote droom waar nationale en internationale bands, fijne DJ's, marktkooplui, trailertrash people, sprookjesfiguren en andere freaks het leven nog meer zin geven.
Laat ik dit even vertalen voor de realisten onder ons:
Blijburg presenteert op 15 & 16 augustus met het schaamrood op de kaken de vijfde editie van het Nachtmerrie-festival. Het karigste strand(?)-festival dat Amsterdam arm is en vol KEIHARDE Acda-en-De-Munnik-achtige KUTMUZIEK, peperdure catering, workshops voor Dream-Catchers, een verwelkomende oude hippie op het dak van een patat-kraam, een souvenierwinkeltje met hippiekleding, waar u een weekend lang hutje-mutje elkaars poriën kunt bekijken onder het genot van 40 vierkante meter brak IJ-water. Zet uw verwachtingen zo laag als het maar kan, en probeer blind-dronken het strand te betreden om nog enigszins een exotisch gevoel in uw onderbuik te voelen. Of nog beter: vergeet deze shit, ga naar Scheveningen, spreek een Duitser aan en ga gemoedelijk samen een diepe kuil graven en vraag aan Gunther of hij je met Croma bakboter wil insmeren alvorens door hem levend begraven te worden onder 60 kilo zand.
Nu ben ik niet degene die cynisch door het leven gaat en in alle eerlijkheid, vanwege het goede gezelschap waar ik in verkeerde het het schattigste hondje binnen de ring vond ik het zeker een geslaagd en feestlijk dagje zon, zee en strand (?), maar ik blijf toch twijfelen of iedere andere bezoeker aan de Droom nou een soortgelijke realiteitszin heeft, of dat zij alleen tóch op een andere planeet leven. Wie het weet mag het zeggen.
Voor buitenstaanders zal ik even schetsen wat Blijburg inhoud: Blijburg is een foeilijke yuppenwijk ergens verstopt in Amsterdam-Noord (buiten de ring, dus dan weet je het wel), en aanpalend aan deze wijk hebben een aantal graafmachines (of asielzoekers, of zombies, of weetikveelwie) tweehonderd meter kunstmatig "strand" gecreërd ter aangename verpozing van de Amsterdamsche Homo Vervelingus. Ikzelf was niet uit verveling daar terecht gekomen, maar ik voelde de onbedwingbare behoefte om bezweet te raken van een fietstochtje en vervolgens verkoeld te worden door enkele blikken Heineken bier en wat water om mijn lichaam.
Ik kwam daar aan met mijn jolige metgezellen en algauw sloeg onze ranke hoop om in zielenroerende waanzin. Wat was er namelijk aan de hand? Dit:
Blijburg presenteert op 15 & 16 augustus met trots de vijfde editie van het Droomfestival. Het leukste strandfestival dat Amsterdam rijk is vol van simpel geluk, prachtige decors, vrije geesten, heel veel goede muziek en dingen om te doen voor grote en kleine vrienden. Wij bouwen een weekend lang aan een grote droom waar nationale en internationale bands, fijne DJ's, marktkooplui, trailertrash people, sprookjesfiguren en andere freaks het leven nog meer zin geven.
Laat ik dit even vertalen voor de realisten onder ons:
Blijburg presenteert op 15 & 16 augustus met het schaamrood op de kaken de vijfde editie van het Nachtmerrie-festival. Het karigste strand(?)-festival dat Amsterdam arm is en vol KEIHARDE Acda-en-De-Munnik-achtige KUTMUZIEK, peperdure catering, workshops voor Dream-Catchers, een verwelkomende oude hippie op het dak van een patat-kraam, een souvenierwinkeltje met hippiekleding, waar u een weekend lang hutje-mutje elkaars poriën kunt bekijken onder het genot van 40 vierkante meter brak IJ-water. Zet uw verwachtingen zo laag als het maar kan, en probeer blind-dronken het strand te betreden om nog enigszins een exotisch gevoel in uw onderbuik te voelen. Of nog beter: vergeet deze shit, ga naar Scheveningen, spreek een Duitser aan en ga gemoedelijk samen een diepe kuil graven en vraag aan Gunther of hij je met Croma bakboter wil insmeren alvorens door hem levend begraven te worden onder 60 kilo zand.
Nu ben ik niet degene die cynisch door het leven gaat en in alle eerlijkheid, vanwege het goede gezelschap waar ik in verkeerde het het schattigste hondje binnen de ring vond ik het zeker een geslaagd en feestlijk dagje zon, zee en strand (?), maar ik blijf toch twijfelen of iedere andere bezoeker aan de Droom nou een soortgelijke realiteitszin heeft, of dat zij alleen tóch op een andere planeet leven. Wie het weet mag het zeggen.
Wednesday, August 5, 2009
Stoute Hond
Stel je bent jong en je wilt wat. Maar, je weet niet precies wat dat is. Dan gebeurt het wel eens dat, terwijl je opzoek bent naar iets, je per ongeluk een collegezaal binnenstruikeld. Als dat gebeurt, dan is statistisch de kans vrij groot dat je ook een keer per ongeluk een college Onderzoeksmethoden en Statistiek binnenvalt. Nou geef ik grif toe, dat is niet de meest kietelende materie, maar je hebt toch koffie in je handen en je besluit te luisteren.
In dat uurtje leer je dan dat de statistische kunde van de liefdesbaby van Rita Verdonk en een Dobermann; Maurice de Hond (achternaam van vader's kant) niet bijzonder bonafide is. Nu is het allemaal vrij theoretisch en onwaarschijnlijk dat je dit opvalt, dus laat je je leiden door de televisie. Per slot van rekening een medium dat bekend staat om accuratesse en objectiviteit. Televisie is ook gezellig, dus mag je graag bij SBS eens rondneuzen en dan komt het voor dat je Maurice wel eens hoort blaffen over het één en ander. Klinkt allemaal logisch, wat je daar hoort. (overigens het eerste wat je lont zou moeten doen ruiken, statistiek is namelijk een van die wetenschappen die tegen-natuurlijk is)
Tot zover geen man overboord. Je kijkt televisie, je hoort eens wat, je staat op een feestje, je verteld dingen die falikant onwaar zijn, maar niemand die het merkt en of boeit. Nu het volgende: Energie.
Energie, of electriciteit wordt tegenwoordig door van allerlei bedrijven aangeboden. Het ene bedrijf mikt op de laagste prijs, het andere bedrijf pocht met 'groene' stroom. Dat zou dan stroom zijn die opgewekt is op een manier waar 'de natuur' niet op achteruit is gegaan. Dit is uiteraard gelul. Bij elke vorm van energiewinning gaat 'de natuur' er op achteruit. Zonnepanelen moeten gemaakt worden van grondstoffen (en zijn niet rendabel), windmolens hetzelfde verhaal, bij kernenergie hou je radioactieve rommel over (maar blijkt in vergelijking niet eens zo slecht te zijn, helaas hoort iedereen bij kernenergie onlosmakelijk het woord Tsjernobyl erachteraan), bij de verbranding van kolen...ehh...verbranden kolen, kortom, energie verbruikt. Sommige energie verbruikt ook subsidie, maar dat is een ander verhaal.
Dus, deze maatschappijen, de één nog crimineler dan de ander. (je bent een crimineel als je de realiteit anders voorspiegeld dan dat ie is, en je bent een crimineel als je teveel geld verdiend eerste levensbehoeften en je bent een crimineel als je te hoge bonussen uitkeert aan oude mensen in een pak). Hoe dan ook, deze criminelen concureren met elkaar. Door (gezonde) concurrentie, denkt men, stabiliseert de markt wel, wordt het leed gedeeld, etc. (zie: de kredietcrisis)
Dan, komt er een spotje op de televisie. De Hond blaft iets over dat 'statistisch' je moet overstappen van de ene crimineel naar de andere crimineel. Gelukkig is er in Nederland de Reclame Code Commissie en die besluit dat dit valt onder de noemer 'oneerbare bedrijfsvoering'. Nu gaat mij die commissie niet ver genoeg, maar de reactie van de Hond was als volgt:
"Ik speel een rol in het spotje, dat moet toch kunnen?"
"Meneer de Hond, welke rol speelt u in dat spotje?"
"De rol van onderzoeker."
"Meneer de Hond, wat, onder andere, doet u om uw hondenbrokjes mee te verdienen?"
"Ik onderzoek zaken. Semi-statistisch. Zoiets. Met cijfers."
"En u ziet niet dat hier een conflict of interest speelt?"
"Woef!"
Vroeger. Toen de wereld nog jong was. En wij wolven in huis namen, een metrosexuele cursus gaven en de taak gaven om op onze schapen te passen, kwam het wel eens voor dat een van die gedomesticeerde wolven, ondertussen tot honden omgedoopt, het niet kon laten om tóch in een schaapje te bijten. Dan namen wij een eind hout en de hond naar de schuur en lieten wij beide met elkaar kennis maken. Gelukkig kunnen wij tegenwoordig zó naar de Gamma toe, plankje hout is zo gevonden.
In dat uurtje leer je dan dat de statistische kunde van de liefdesbaby van Rita Verdonk en een Dobermann; Maurice de Hond (achternaam van vader's kant) niet bijzonder bonafide is. Nu is het allemaal vrij theoretisch en onwaarschijnlijk dat je dit opvalt, dus laat je je leiden door de televisie. Per slot van rekening een medium dat bekend staat om accuratesse en objectiviteit. Televisie is ook gezellig, dus mag je graag bij SBS eens rondneuzen en dan komt het voor dat je Maurice wel eens hoort blaffen over het één en ander. Klinkt allemaal logisch, wat je daar hoort. (overigens het eerste wat je lont zou moeten doen ruiken, statistiek is namelijk een van die wetenschappen die tegen-natuurlijk is)
Tot zover geen man overboord. Je kijkt televisie, je hoort eens wat, je staat op een feestje, je verteld dingen die falikant onwaar zijn, maar niemand die het merkt en of boeit. Nu het volgende: Energie.
Energie, of electriciteit wordt tegenwoordig door van allerlei bedrijven aangeboden. Het ene bedrijf mikt op de laagste prijs, het andere bedrijf pocht met 'groene' stroom. Dat zou dan stroom zijn die opgewekt is op een manier waar 'de natuur' niet op achteruit is gegaan. Dit is uiteraard gelul. Bij elke vorm van energiewinning gaat 'de natuur' er op achteruit. Zonnepanelen moeten gemaakt worden van grondstoffen (en zijn niet rendabel), windmolens hetzelfde verhaal, bij kernenergie hou je radioactieve rommel over (maar blijkt in vergelijking niet eens zo slecht te zijn, helaas hoort iedereen bij kernenergie onlosmakelijk het woord Tsjernobyl erachteraan), bij de verbranding van kolen...ehh...verbranden kolen, kortom, energie verbruikt. Sommige energie verbruikt ook subsidie, maar dat is een ander verhaal.
Dus, deze maatschappijen, de één nog crimineler dan de ander. (je bent een crimineel als je de realiteit anders voorspiegeld dan dat ie is, en je bent een crimineel als je teveel geld verdiend eerste levensbehoeften en je bent een crimineel als je te hoge bonussen uitkeert aan oude mensen in een pak). Hoe dan ook, deze criminelen concureren met elkaar. Door (gezonde) concurrentie, denkt men, stabiliseert de markt wel, wordt het leed gedeeld, etc. (zie: de kredietcrisis)
Dan, komt er een spotje op de televisie. De Hond blaft iets over dat 'statistisch' je moet overstappen van de ene crimineel naar de andere crimineel. Gelukkig is er in Nederland de Reclame Code Commissie en die besluit dat dit valt onder de noemer 'oneerbare bedrijfsvoering'. Nu gaat mij die commissie niet ver genoeg, maar de reactie van de Hond was als volgt:
"Ik speel een rol in het spotje, dat moet toch kunnen?"
"Meneer de Hond, welke rol speelt u in dat spotje?"
"De rol van onderzoeker."
"Meneer de Hond, wat, onder andere, doet u om uw hondenbrokjes mee te verdienen?"
"Ik onderzoek zaken. Semi-statistisch. Zoiets. Met cijfers."
"En u ziet niet dat hier een conflict of interest speelt?"
"Woef!"
Vroeger. Toen de wereld nog jong was. En wij wolven in huis namen, een metrosexuele cursus gaven en de taak gaven om op onze schapen te passen, kwam het wel eens voor dat een van die gedomesticeerde wolven, ondertussen tot honden omgedoopt, het niet kon laten om tóch in een schaapje te bijten. Dan namen wij een eind hout en de hond naar de schuur en lieten wij beide met elkaar kennis maken. Gelukkig kunnen wij tegenwoordig zó naar de Gamma toe, plankje hout is zo gevonden.
Subscribe to:
Posts (Atom)