Strand of: haar invalide broertje

Van het weekend ben ik door omstandigheden buiten mijzelf terecht gekomen op Blijburg. Ik zal niet te diep ingaan op deze omstandigheden, maar, ga ervan uit dat ik een nieuwschgierig mensch ben en dat ik toe was aan een fietstochtje.

Voor buitenstaanders zal ik even schetsen wat Blijburg inhoud: Blijburg is een foeilijke yuppenwijk ergens verstopt in Amsterdam-Noord (buiten de ring, dus dan weet je het wel), en aanpalend aan deze wijk hebben een aantal graafmachines (of asielzoekers, of zombies, of weetikveelwie) tweehonderd meter kunstmatig "strand" gecreërd ter aangename verpozing van de Amsterdamsche Homo Vervelingus. Ikzelf was niet uit verveling daar terecht gekomen, maar ik voelde de onbedwingbare behoefte om bezweet te raken van een fietstochtje en vervolgens verkoeld te worden door enkele blikken Heineken bier en wat water om mijn lichaam.

Ik kwam daar aan met mijn jolige metgezellen en algauw sloeg onze ranke hoop om in zielenroerende waanzin. Wat was er namelijk aan de hand? Dit:

Blijburg presenteert op 15 & 16 augustus met trots de vijfde editie van het Droomfestival. Het leukste strandfestival dat Amsterdam rijk is vol van simpel geluk, prachtige decors, vrije geesten, heel veel goede muziek en dingen om te doen voor grote en kleine vrienden. Wij bouwen een weekend lang aan een grote droom waar nationale en internationale bands, fijne DJ's, marktkooplui, trailertrash people, sprookjesfiguren en andere freaks het leven nog meer zin geven.


Laat ik dit even vertalen voor de realisten onder ons:

Blijburg presenteert op 15 & 16 augustus met het schaamrood op de kaken de vijfde editie van het Nachtmerrie-festival. Het karigste strand(?)-festival dat Amsterdam arm is en vol KEIHARDE Acda-en-De-Munnik-achtige KUTMUZIEK, peperdure catering, workshops voor Dream-Catchers, een verwelkomende oude hippie op het dak van een patat-kraam, een souvenierwinkeltje met hippiekleding, waar u een weekend lang hutje-mutje elkaars poriën kunt bekijken onder het genot van 40 vierkante meter brak IJ-water. Zet uw verwachtingen zo laag als het maar kan, en probeer blind-dronken het strand te betreden om nog enigszins een exotisch gevoel in uw onderbuik te voelen. Of nog beter: vergeet deze shit, ga naar Scheveningen, spreek een Duitser aan en ga gemoedelijk samen een diepe kuil graven en vraag aan Gunther of hij je met Croma bakboter wil insmeren alvorens door hem levend begraven te worden onder 60 kilo zand.


Nu ben ik niet degene die cynisch door het leven gaat en in alle eerlijkheid, vanwege het goede gezelschap waar ik in verkeerde het het schattigste hondje binnen de ring vond ik het zeker een geslaagd en feestlijk dagje zon, zee en strand (?), maar ik blijf toch twijfelen of iedere andere bezoeker aan de Droom nou een soortgelijke realiteitszin heeft, of dat zij alleen tóch op een andere planeet leven. Wie het weet mag het zeggen.