Welkom Bij De Dope Show

In de totale afwezigheid van iets boeiends, zijn de komkommers geruisloos en definitief het nieuws begin juli binnengeslopen. Iedereen is op vakantie, dus we kunnen niet al teveel verwachten van Reuters, het ANP, de NOS en al die andere boeven. Vreemd om te zien dat omdat wij (en dat bedoel ik in ruime zin) op vakantie gaan, de situatie in Iran ook opeens stilstaat, dat de overheid en het bestel aan banken en andere financiële instellingen ophouden met prutsen en er geen oorlogen links en rechts uitbarsten.

Gelukkig is de jaarlijkse narcotische zomer aangebroken met het aanvangen van de Tour de France. Voor leken zal ik even kort uiteen zetten wat dat precies inhoudt. In de tijdspanne van een maand zullen een groot aantal junkies op een fiets door Frankrijk rijden, vergezeld van allerlei journalisten, dealers, fluffers, rukkers en Mart Smeets. De camera-ogen zullen vooral gericht zijn op de zevenvoudige super-junk, rasdebiel en ex-kankerlijer (nou ja) Lance Armstrong. (zomerpuzzel-tip: probeer in zijn interviews te achterhalen welke drugs je zou moeten nemen om zelf ook zoveel megalomane onzin uit te kramen, ik heb ingezet op cocaine, amfetaminen en die shit die ze in de koffie op het hoofdkwartier van de PVV doen)

Nu moet ik bekennen, ik ben al niet zo voorstander voor wat voor soort sport in professioneel verband en ik heb qua weerzin, walging en kotsneigingen dat geflipte fietsjerijden boven aan mijn lijst staan. En dan vooral die eeuwige doping bullshit die eromheen hangt. Laten we elkaar geen mietje noemen: 1) iemand die per dag 250 kilometer in de brandende zon op een fiets kan afleggen heeft meer dan een redbull door zijn aderen klotsen, 2) de enige beroepsgroep die hetzelfde voorkomen heeft als wielrenners zijn heroineverslaafden (zie Centraal Station voor visueel bewijs hiervoor) ergo: iedereen die op zo'n fiets zit is zo hoog als een vlieger in het Andes-gebergte. Lekker boeiend, hier hoeven we geen tv-programma's, krantenartikelen, internetpagina's en belastinggeld aan te besteden; ik zou zeggen: hang een webcam op Hoog-Catherijne en het vermaak heeft dezelfde spanningsboog.

Ik wil niet het idee schetsen dat wielrennen de enige sport waar de beoefenaars graag een spuitje nemen, het is alleen de meest saaie. Als je namelijk naar wat voor topsport kijkt, voetbal, basketbal, whatever, al die leden zien eruit alsof ze de steroiden en cocaine dagelijks en vrolijk over hun cornflakes strooien, maaaarrr, aan andere sporten -niet wielrennen- zit nog een licht, technisch aspect. Een voetbal in een kruising gedraaid zien worden kan nog een verrukkelijk gevoel teweegbrengen. Fietsen, echter, is een kwestie van je benen op en neer bewegen. Degene die de meeste, beste drugs in zijn adertjes heeft zal hiermee winnen.

Kortom, ik heb alles waar de kans aanwezig is om iets van die dopingkermis mee te krijgen in een cirkel van 100 meter van mij verwijderd, verbrand of uit het raam gesodemieterd, heb bij Gall & Gall een doos wijn aangeschaft en ik zit in een comfortabele stoel al drie dagen naar een oneindige moonwalk te kijken (http://www.eternalmoonwalk.com/) en ik hoop dat de zomer snel voorbij is.