De wind sloeg honderden bijna messcherpe waterdruppels in haar gezicht. Haar haren waren op haar voorhoofd geplakt en haar wenkbrauwen stonden op doorzettingsvermogen en onweer - bijna zo donker als de wolken in de lucht. De Hurley 800 - een Deense Terriër onder alle bootjes gemaakt in 1996 - sneed door de Atlantische Ocean als de palm van Bruce Lee door een stapel bakstenen.
Haar reddingsvest zat om haar lichaam gekruld zoals alle tekstboeken dat voorschrijven: net iets te strak en gretig verslond zij golf na golf. Als kapitein was zij bekend met elke nuk en goesting die haar boot rijk had en als een vis in het water bestuurde zij de Gup als een verlengde van haar lichaam. Met haar enkele maanden langer op deze aardbol dan de Gup was zij heer en meester over boeg en achterdek.
Tot op het moment dat de storm zijn echte tanden liet zien. De rukwinden en golven namen exponentieel toe en het leek alsof Poseidon een slechte dag had en besloten had om een makkelijke lunch te gebruiken. De Gup kon het maritieme geweld niet aan en zelfs het sterkste GPS-signaal kon niet door deze tsunami heen gaan. De oer-moeder van alle golven rees op uit het zwarte water en als een megalomane bovenkaak beet zij in de boot en kapitein, smakelijke waterwraak en de tijd stond stil:
De kapitein, hangend aan het roer zag haar leven voor zich voorbij flitsen. Een boot, een zeil, de kust van Nieuw-Zeeland, eerste stapjes met kleine zee-beentjes, het ruwe touw van een varend klimrek tegen de mast, textboeken in de kajuit, vader's rekenles terwijl hij een pootje buiten boord baad, de koers berekenen op een sextant, op schoolreis zonder school - verkennend varen over de waddeneilanden, het Engelse Kanaal over, verontwaardigde ambtenaren, en als laatste een stil verzet, of althans, stilletjes de haven uit gevaren, en toen de storm.
En zo, zonder getuigen, ging een dertienjarig meisje met een twaalfjarig bootje met huid en haar ten onder. In het leven dat voorbij flitste zaten geen films, geen vrienden, geen boeken, geen studie, geen parken, geen bossen, geen leuke baantjes, geen vervelende baantjes, geen gestolen flessen wijn, geen roadtrips naar Parijs, geen muziekconcerten, geen mysterieuze foute vriendjes met hippe schoenen, geen lome zondagochtend de krant openslaan met een glas sinasappelsap, een croissantje en een voorpagina-bericht dat een of andere malloot z'n minderjarige dochter alleen de wereld over heeft laten varen en de gedachte 'och, Darwin zei het al: survival of the fittest - lekker boeiend' en nog eens de keuken inlopen voor nog een kop koffie.
No comments:
Post a Comment